နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အင္ ဂ်ီအိုမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပတို႔မွ လွဴဒါန္းထားတဲ့ အလွဴ ပစၥည္းေတြကို တစ္ကိုယ္ေကာင္း အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး စီးပြားရွာေန တယ္လုိ႔ လယ္သမားတဦးကေျပာျပပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔က ကြၽဲေတြ ႏြားေတြလည္းေသသြားေတာ့ လယ္လည္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေလ၊ အလွဴရွင္ေတြက က်ေနာ္တို႔ ရြာကို လယ္ထြန္စက္ သံုးလံုးေပးတယ္၊ သူပဲယူထားတယ္၊ ရြာသားေတြ ဘာ မွမရဘူး၊ အဝတ္အထည္၊ အသံုးအေဆာင္ေတြဆိုလည္း သူနဲ႔ နီးစပ္တဲ့လူေတြကိုပဲေပး တာ၊ က်ေနာ္ လယ္္လည္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ကြန္ပစ္ခ်င္လို႔ အလွဴရွင္ေတြေပးတဲ့အထဲ ပါတဲ့ ကြန္တလက္ သြားေတာင္းတယ္၊ က်ပ္ ၅ဝဝဝ ေပးမွရလာတယ္၊ အဖိုးတန္တဲ့ အ သံုးအေဆာင္ေတြကို ေရာင္းစားေနတာဗ်၊ ခ်မ္းသာေလာက္ေအာင္ သူရေနတာ၊ အလွဴ ရွင္ေတြလာလွဴသမွ် သူ႔ဆီမွာပဲအပ္ရတယ္”
အသက္ ၅ဝ ေက်ာ္အရြယ္ ရာအိမ္မွဴး ဦးတင္ေဌးေအာင္ ဟာ ကဒံုကနိေက်းရြာအုပ္စု ရယက ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္မင္း ကို ေန႔စဥ္နံနက္တိုင္း ကဒံုကနိ ရြာကိုသြားၿပီး လဘက္ရည္ ေကာ္ဖီ တိုက္ေလ့ရွိေၾကာင္း လယ္သမားတဦးက ေျပာသည္။
နာဂစ္အလွဴရွင္ေတြ လာေရာက္လွဴဒါန္းထားတဲ့ အလွဴပစၥည္းေတြအျပင္ Ayeyar Delta Agri Export Co.Ltd ကုမၸဏီက ထုတ္ေခ်းထားတဲ့ ေခ်းေငြေတြအေပၚမွာလည္း ရန္ပံု ေငြဆိုၿပီး ျဖတ္ေတာက္ပါေသးတယ္္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ယူအင္ဒီပီ က ေဆာက္ေပးထားတဲ့ တေက်ာင္းတည္းေသာ စာသင္ေက်ာင္းလည္း ၿပိဳက်သြားခဲ့ပါၿပီ။
လယ္သမားတစ္ဦးက “အဲဒီစာသင္ေက်ာင္းက သြပ္ေတြ သစ္ေတြကို ရြာသားေတြအကူ အညီနဲ႔ အမိုးလံုေအာင္ တဲထိုးၿပီးထားခဲ့ၾကတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာအလွဴရွင္ အဖြဲ႔တစ္ခုက ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းဖို႔လာတဲ့အခါ သြပ္ေဟာင္းေတြနဲ႔ သစ္ေဟာင္း ေတြကို ဆယ္အိမ္မွဴး ဦးေဌးတင္ေအာင္ က သူ႔အိမ္ကို သယ္ယူသြားခဲ့တယ္၊ လက္သမား ေရာ ပန္းရံေရာ သ႔ူေယာကၡမေတြပဲ၊ သူလူေတြဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားကလွဴတဲ့ အေကာင္းစား ပစၥည္းေတြျပည့္လို႔၊ က်ေနာ္တို႔ ရြာသားေတြကေတာ့ သူတုိ႔ မလိုခ်င္တဲ့ အစုတ္အပဲ့ေတြ ပဲေပးတာ၊ ဒါေတာင္နည္းနည္းေကာင္းရင္ ပိုတ္ဆံေပးမွရတယ္ဗ်ာ” လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
အီးယူႏိုင္ငံမ်ားအဖဲြ႔ ACF အဖြဲ႔မွ အိမ္ေထာင္စုတစုကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ဝဝ စီေပးအပ္ လွဴဒါန္းတုန္းကလည္း ရာအိမ္မွဴး ဦးေဌးတင္ေအာင္က က်ပ္ေငြ ၇၅ဝဝဝ စီသာေပး ေၾကာင္း ရြာခံအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ေျပာျပပါတယ္။(ျပည္တြင္းေငြေၾကးေပါက္ေစ်းအရ၊ က်ပ္ တသိန္း ဝန္းက်င္ရွိပါတယ္)
“က်မတို႔လည္း ရရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီးယူရတာေပါ့၊ သူကေျပာေသးတယ္၊ ငါ့ကိုဘယ္ေကာင္မွ ျဖဳတ္လို႔မရဘူး၊ ငါ့ကိုျပဳတ္ေအာင္ျဖဳတ္မယ့္သူ မေမြးေသးဘူးတဲ့၊ ဘာလဲ ယမမင္းေတာင္ လာ ျဖဳတ္လို ့မရဘူးလို ့ေျပာတယ္” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ဓနိေခ်ာင္းရြာဟာ အိမ္ေျခ ၅ဝဝ ေလာက္ရွိၿပီး လယ္သမားဦးေရ ၂ဝဝ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိတဲ့ ရြာႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုကေလးၿမိဳ႕ကို သြားမယ္ဆိုရင္ စက္ေလွနဲ႔ ၅ နာရီေလာက္ သြား ရပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္ခဲ့ၿပီး တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလာခဲ့ၿပီျဖစ္ေပမဲ့ ေဒသခံ ျပည္ သူေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္၊ ေနထိုင္ေရး၊ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရးကိစၥတုိ႔မွာ ယခုအခ်ိန္အထိ အခက္အခဲရွိေနေသးတယ္ဆိုတာကို ဓနိေခ်ာင္း ရြာခံမ်ားက ေျပာျပၾကပါတယ္။
ေပးပို႔သူ … ကိုေက်ာ္္ေသာင္း(ဘန္ေကာက္)
No comments:
Post a Comment